Dag 4 : Trein naar Boedapest

Na gisteren was het vandaag tijd om eens een flink stuk met de trein af te leggen namelijk via het zuiden van Polen via Tsjechië en Slowakije naar de een van de voormalige hoofdsteden van het Koninkrijk Oostenrijk-Hongarije en de huidige hoofdstad van Magyarorszag oftewel Hongarije, Budapest zou brengen. Polen is qua geografie niet zo heel spannend het bestaat namelijk hoofdzakelijk uit uitgestrekte bossen en vlak landschap.

Dat veranderd echter wanneer je het uiterste zuiden van Polen doorkruist hier wordt het landschap al heuvelachtiger en naar mijn mening ook wat spannender. Na ongeveer een uur zaten we al in het Oosten van Tsjechië waar het landschap eigenlijk vrij heuvelachtig bleef. Aan alles van de huizen tot de wegen en de kwaliteit van het spoor kon je goed zien dat Tsjechië een stuk rijker land is dan Polen. Hier zou ik ook mijn enige overstap van de dag hebben namelijk in het stadje Breclav in de buurt van het drielandenpunt tussen Tsjechië, Oostenrijk en Slowakije.

De 2de trein van de dag was er een van de Tsjechische Spoorwegen lokaal ook wel Ceske Drahy genoemd. Dit was goed te zien aan het interieur de Poolse intercity treinen waren al modern en goed onderhouden, een beetje vergelijkbaar met de Belgische treinen op het gebied van comfort. De Tsjechische treinen waren echter een stapje hoger meer in de klasse van de Duitse treinen. Enfin eenmaal op deze trein reden we Slowakije in wat weer een stukje vlakker is maar daarom niet minder mooi. Na een dik uur met hoge snelheid de Slowaakse vlaktes te hebben doorkruist kwamen we aan in de hoofdstad namelijk Bratislava.

Hier stopt de trein een dikke tien minuten en had ik dus even de tijd om rond te kijken. en ik vond Bratislava toch wel een van de minst mooie steden die ik al had gezien. maar dat kan ook aan het inmiddels mistige weer gelegen hebben.

Omdat ik voor de rest de hele dag echter een stralend zonnetje heb gehad maakte me dat niet zo heel veel uit. Eenmaal weer op weg kwamen we na een dikke twee uur aan in de buurt van de Hongaarse grens waar het heel even ineens heel bergachtig wordt wat wel een beetje een Oostenrijks gevoel gaf. Niet in de laatste plaats omdat de Hongaren weer een andere bouwstijl hebben dan de meeste Oostblok landen een stijl die mij en in ieder geval een stuk meer aansprak.

Na nog ongeveer een uur met een tergende langzame snelheid door de heuvels en voorsteden van Boedapest te hebben getrokken, kwamen we aan  in het hoofdstation van de stad die ik morgen uitgebreid zou gaan verkennen, Boedapest-Keleti.