Dag 8 : Himeji & Hiroshima

Vandaag was eigenlijk 2 dagen in een gepropt. Omdat ik per se het Himeji Castle wilde zien maar niet de tijd had om hier een hele dag voor uit te trekken met overnachting. Besloot ik het als een tussenstop te doen op weg naar Hiroshima. Dus daar stond ik dan om 8u s'morgens al in Himeji, dat voor de rest eigenlijk een heel standaard stadje is. Al vanaf het moment dat je de trein uitkomt zie je in het verlengde van de grote straat het kasteel liggen.

Dit kasteel is naar mijn mening zo bijzonder omdat er behoorlijk veel kastelen zijn in Japan. Echter er worden maar een paar kastelen gezien als echt heel bijzonder omdat ze bijvoorbeeld in goede staat zijn of zeer groot zijn. Van die kastelen worden er 3 must see's genoemd en van die drie is Himeji Castle het enige kasteel dat buiten wat oppoets werk nog in compleet originele staat is, dus dat vond ik wel het bezoekje waard.

Na ongeveer een uur of 3 rond te hebben gelopen in en rond het kasteel was ik er zeker van, dit is veruit het mooiste kasteel in Japan, met zijn fel witte kleur is het een echte blikvanger in de wijde omgeving.

Maargoed het werd ondertussen tijd dat ik weer eens richting station zou gaan om de trein richting Hiroshima te halen. Eenmaal in de trein was het nog een klein uurtje naar Hiroshima.

Eenmaal in Hiroshima heb ik eerst mijn spullen in het hotel gezet en daarna was het tijd om richting het Peace Memorial Museum te gaan, compleet gewijd aan de slachtoffers van de Atoombom van 6 augustus 1945. Al met al was het een zeer indrukwekkend museum dat me wel even deed nadenken over de gigantische gevolgen dat de atoombom heeft gehad op die hele stad.

Wat me echter ook opviel in het museum was dat het alleen maar over de slachtoffers ging van de atoombom. Er werd met geen woord gerept over de afschuwelijke misdaden die Japan heeft gedaan in de Tweede Wereldoorlog, waar de atoombom een gevolg was van een Japan dat zich maar niet wilde overgeven. In het museum wordt het westen van die tijd ook echt als vijand neergezet en Japan puur en alleen als slachtoffer. Dus dat zette me wel aan het denken over wat de publieke opinie hier over de atoombommen is.

Hierna ben ik nog richting de A bomb home gegaan een gebouw dat maar 160 meter van het hypocentrum van de atoombom stond maar het heeft overleefd. Dit schijnt de komen omdat dit gebouw pal onder de ontploffing stond en dus bijna alleen maar verticale drukgolven te verwerken kreeg waardoor de muren bleven staan en alleen het dak werd verpulverd.

Na ook nog op de plek van het hypocentrum zelf te hebben gestaan, waar overigens alleen een plakkaat met een foto stond. Het was ondertussen alweer pikkedonker dus ik besloot om door het centrum van Hiroshima terug te gaan richting het hotel en nog een beetje te zien van de stad zelf. Wat opvalt is dat omdat er in Hiroshima na 1945 in een straal van 8 a 9 km niks meer overeind stond de stad compleet van nul weer is herbouwd. Dit is goed te zien aan het stratenplan en de algemene uitstraling van de stad, die is heel erg Amerikaans, dwz een typisch schaakbordpatroon en overal moderne wolkenkrabbers. De rest van de Japanse steden inclusief Tokyo waar je eerder een hypermoderne stad van zou verwachten dan van Hiroshima, heeft buiten de grote straten overal heel smalle straatjes die overal door de stad kronkelen. Hiroshima heeft dit dus totaal niet en doet zeer klinisch aan.

Na dit allemaal in me opgenomen te hebben liep ik richting hotel en besloot ik de dag af te sluiten met een leuke film.